Vince’s zelfvertrouwen trilt
Onder de intensiteit van ieders blik kronkelde Vince weer, de barsten in zijn gepolijste façade werden met de seconde groter. Zijn bravoure brokkelde af, vervangen door een nerveuze energie die hij niet langer kon verbergen. De kamer was vol verwachting, alle ogen drongen stilletjes aan op antwoorden. Hij rommelde met zijn drankje, een ongemakkelijk gelach ontsnapte als laatste schild. “Oké, oké, waarom al die blikken?” flapte hij eruit, proberend geamuseerd te klinken, maar de charme was weg, hol en gespannen. De verschuiving was nu onmiskenbaar. Vince verloor terrein en iedereen kon het zien.
Vince’s vertrouwen schudt
Nerveus lachen valt stil
Wanhopig om het moment weer in zijn voordeel te sturen, leunde Vince tegen de humor aan. “Serieus, jullie weten hoe je een man moet laten zweten!” zei hij met een geforceerde grinnik, het soort dat zijn ogen niet helemaal bereikte. De lach was dun – wiebelig – en deed weinig om het imago dat hij probeerde hoog te houden te ondersteunen. Zijn poging om dingen weg te poetsen maakte de stilte alleen maar heviger. De kamer, ooit gevuld met familiaire warmte, straalde nu een stil oordeel uit. Zijn ongemak pulseerde in de ruimte tussen ons en geen grap kon de breuken opheffen die zich nu duidelijk in zijn zorgvuldig opgebouwde façade vormden.
Nerveus lachen valt plat
