Vince voelt de zwaartekracht
Ik zag hoe de zelfverzekerde façade van Vince begon te wankelen, de lach in zijn ogen dimde toen de toon rond de tafel verschoof. Wat ooit had gevoeld als onschuldig plezier nam duidelijk een wending en hij begon het te beseffen. Dit was geen ongedwongen familiediner meer. De sfeer was veranderd en de manier waarop mensen naar hem keken ook. Het gewicht van het moment drukte op zijn schouders en voor het eerst begonnen de barsten in zijn zorgeloze masker zichtbaar te worden. Hij verschoof in zijn stoel en voelde duidelijk de hitte van elke blik die nu op hem gericht was.
Vince voelt de zwaartekracht
Vince’s zwakke weerlegging
Vince liet een ongemakkelijke lach horen in een poging de groeiende spanning af te buigen. “Jullie zijn allemaal gek, dat jullie denken dat er iets aan de hand is!” grapte hij, maar zijn stem trilde, de woorden struikelden over zichzelf. Het gelach waar hij op hoopte kwam niet, alleen een dikke, verwachtingsvolle stilte. De kamer was stil geworden, de verschuiving in energie was onmiskenbaar. Zijn zwakke ontkenning maakte de verdenking alleen maar groter en iedereen kon het voelen: hij was aan het ontrafelen. Ik bleef kalm en liet hem draaien onder het gewicht van hun blikken. Vince probeerde de controle terug te krijgen, maar de sfeer was geladen en iedereen kon het voelen: er stond iets groots te gebeuren.
Vince’s zwakke weerlegging
