Vince’s zwakke verdediging
Vince’ poging tot een zelfverzekerde glimlach haperde toen de gefluisterde verdenkingen luider rond de tafel weerklonken. Hij schraapte zijn keel in een poging zijn kalmte te bewaren en zei: “Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat er achter deze vermeende verschillen zit.” Maar de woorden klonken hol, zijn bravoure werd merkbaar minder. Er viel een stilte in de kamer en alle ogen waren op mij gericht, terwijl ik in stilte het verhaal verder vertelde. Vince’s afwijzing was net zo doorzichtig als het frame dat ik vasthield – zijn geveinsde onwetendheid was nu zwak en versleten in het aangezicht van de toenemende twijfel.
Vince’s zwakke verdediging
Tims groeiende bezorgdheid
Tim, die meestal mee knikte met de verhalen van Vince, fronste nu zijn wenkbrauwen, zijn gebruikelijke geamuseerdheid maakte plaats voor onbehagen. Hij leunde voorover en bestudeerde ons beiden als twee hoofdrolspelers in een toneelstuk dat plotseling van het script was afgeweken. “Is alles goed tussen jullie twee?” vroeg hij voorzichtig, terwijl zijn ogen heen en weer schoten tussen mijn vaste houding en Vince’ geforceerde, ongemakkelijke grijns. De energie in de kamer was elektrisch, zwaar van onuitgesproken vragen. Tim’s bezorgdheid gaf uiting aan de verschuiving die iedereen voelde: de vrolijke kameraadschap werd vervangen door een toenemende spanning, nieuwsgierigheid en twijfel.
Tim’s groeiende bezorgdheid
